Bu eser, yoğun renk geçişleriyle duyguların katmanlı yapısını anlatıyor. Parlak sarı, kırmızı ve turuncu tonlar; enerjiyi, dönüşümü ve var olmanın sıcak nabzını hissettirirken, koyu zemin renkleri derin bir denge oluşturur.

Sanatçı bu çalışmada yalnızca rengi değil, dokuyu da bir ifade biçimi olarak kullanır. Fırça darbeleriyle kazınmış yüzey, zamanın izlerini ve anlık duyguların kalıcılığını temsil eder. Henüz adını bulmamış olsa da, eser kendi dilini renk ve form üzerinden açıkça konuşur — bir isimden çok, bir hissin tanımı gibidir.