Gün Doğarken, gecenin karanlığından sabahın ışığına uzanan bir geçişin soyut anlatımıdır. Yoğun lacivert ve mor katmanların arasından yükselen sıcak turuncu, sarı ve kırmızı tonlar; umudu, yenilenmeyi ve içsel bir uyanışı simgeler.

Sanatçı bu eserde ışığın sadece fiziksel değil, duygusal bir dönüşüm olduğunu vurgular. Her renk, bir anda belirip diğerine karışan bir anı temsil eder — tıpkı yeni bir günün doğarken geçmişi silmeden üzerine inşa etmesi gibi. Gün Doğarken, başlangıçların ve içsel değişimin sessiz gücünü izleyiciye hissettirir.